MelaniaPost
2023 |
2022 |
2021 |
Kerstrecepten 2022
Sweet Mandazi
Een feestelijk recept van het Kimbo Amazing Women Initiative uit Nairobi, Kenia:
Ingredients
- Baking flour – 1kg
- Sugar – 200 gm
- Margarine – 250 gm
- Egg – 1
- Baking Powder – 2 table spoons
- Cardamom powder – 1 tea spoon
- Milk – 350 ml
Recipe
- Put sugar & margarine in a clean bowl then stir until its light and fluffy.
- Add egg and milk in the mixture of sugar and margarine.
- Add to the mixture baking flour, baking powder and cardamom then continue to stir or kneed.
- Leave the dough to rest for 15 minutes then cut them in small desirable shapes then deep fry in moderate hot oil to turn golden brown.
DOUGNUTS
Ingredients
- Baking flour – 500 gm
- Sugar – 50 gm
- Margarine – 50 gm
- Salt – 10 gm
- Yeast – 7 gm
- Milk – 250 gm
- Warm water
Recipe
- Weigh all the ingredients
- Sieve the flour into the bowl then add all dry ingredients (sugar, margarine, salt and yeast) then mix thoroughly.
- Add liquid ingredients to the mixture then continue mixing / kneading to elastic dough.
- Put the dough in a grease bowl and cover it for almost 30 minutes to raise up.
- Knock back you dough and cut into circular sizes then make a hole.
- Put the circular dough on dusted surface with baking flour then cover with piece of cloth for 20 minutes for the dough to raise up.
- Deep fry in moderate hot oil until it turns golden brown.
Empanadas
Zuid-Amerikaanse snack
Voorbereiding 30 minuten
Kooktijd 25 minuten
Calorieën 335.3 kcal
Ingrediënten voor 24 empanadas
-
24 bladerdeegvellen (diepvries)
- 2 eidooiers, losgeklopt
Voor de empanadas met gehakt:
- 450 gram rundergehakt
- 1 grote rode paprika, fijngehakt
- 1 grote ui, fijngehakt
- 1 1/2 theelepel komijn
- 1 1/2 theelepel pimenton (of cayennepeper)
- 1 theelepel gedroogde chili
- 2 hardgekookte eieren, fijngehakt
- Zout en peper
- Olijfolie
Voor de empanadas met kip:
- 200 gram kipfilet, fijngehakt
- 50 gram chorizo, fijngehakt
- 30 gram champignons, fijngehakt
- 1 sjalotje, gesnipperd
- 1 knoflookteen, fijngehakt
- 1 eetlepel bloem
- 125 ml bouillon
- 3 eetlepels crème fraîche
- 1/2 theelepel gedroogde tijm
- Beetje verse peterselie, fijngehakt
Bovenkant formulier
Onderkant formulier
Voor de rundvlees empanadas
Bak het gehakt goudbruin, breng op smaak met zout en peper, haal het uit de pan en schep het in een kom.
Bak in dezelfde pan de ui en paprika op laag vuur tot ze zacht zijn; een minuut of 10. Voeg de kruiden toe en laat die nog twee minuten meebakken. Schep dit mengsel bij het gehakt, meng goed en voeg ook de eieren toe. Breng op smaak met zout en peper.
Voor de vulling met kip en chorizo
Laat de chorizo zachtjes bakken in een koekenpan tot de olie vrijkomt. Voeg de ui toe en laat die zacht worden. Voeg de knoflook toe, evenals de kip, champignons en tijm. Laat goudbruin bakken en breng op smaak met wat zwarte peper.
Schep nu de bloem door het mengsel en laat twee minuutjes meebakken. Giet dan de bouillon erbij, leg een deksel op de pan en laat vijf minuutjes sudderen. Daarna meng je de crème fraîche en de gehakte peterselie erdoorheen.
Empanadas vouwen
Verwarm de oven alvast voor op 180 graden.
Leg de velletjes bladerdeeg naast elkaar op een plaat of werkblad. Steek er met een koekjesvorm grote cirkels uit. Dit kan trouwens ook met een (martini)glas, waar je met een mesje omheen snijdt. Laat het stukje papier onder het deeg zitten als dat lukt; dan plakt het tenminste niet vast aan je werkblad.
Leg in elke cirkel twee tot drie theelepels van de vulling. Je hebt genoeg om er 12 met de gehaktvulling en 12 met het kip-chorizo-mengsel te maken. Maak de bovenste rand van het deeg met behulp van je vingertoppen nat met wat water en vouw de empanada daarna dicht. Door het water blijft het deeg beter plakken. Druk goed aan en druk daarna nog eens aan goed met een vork. Zo kan er in de oven geen vulling ontsnappen!
Bestrijk alle empanadas met de losgeklopte eidooier en prik er met een satéprikker een gaatje in, zodat er wat hete lucht uit kan ontsnappen in de oven.
Bak ze ongeveer 20 tot 25 minuten in de oven op 180 graden, tot ze goudbruin zijn.
Lodewijk, kleinzoon van Caroline Schmutzer
Door Ceciel Bruin-Mosch en Caro van de Acker:
Nee, van Melania had hij nog nooit gehoord. Dat vertelt de kleinzoon van Caroline Schmutzer-Van Rijckevorsel, medeoprichtster van Melania in 1921. Moesje, zoals hij haar noemde, had niet uitgebreid verteld over haar tijd in Nederlands-Indië. Hij wist wel dat zijn grootmoeder daar goede dingen had gedaan, zijn grootvader trouwens ook. Maar zoals Moesje zei: je deed wat je moest doen.
Het is een mooie woensdagmiddag als Ceciel en ik hartelijk worden ontvangen door Lodewijk en Yolanda Stuyt in hun huis in Bennekom. De tafel ligt vol met paperassen en foto’s die de familiegeschiedenis vertellen. Schmutzer is een bekende naam maar ook Van Rijckevorsel en Stuyt. Voordat we aan de thee gaan, staan we rond de tafel en proberen alles te bekijken en ons een verdere indruk te vormen van Caroline Schmutzer, Moesje. Leuk om te horen is dat zij Moesje herkennen in het stuk dat is geschreven in de jubileumbundel van 100 jaar Melania Ontwikkelingssamenwerking.
Vanuit haar geloof heeft zij goede dingen gedaan. Zelf zijn Lodewijk en Yolanda ook gelovig en via contacten met nonnen kwamen zij het verhaal bij Melania tegen. Bij het overlijden van een non lag daar het blad van het Katholiek Documentatie Centrum (KDC) op tafel. In dat specifieke nummer was een artikel opgenomen van Jan Stuyt, grootvader van Lodewijk en een architect van vele kerken in Nederland. Daarom hebben zij dat blad gekregen. Al bladerend door het blad zag Yolanda het plaatje van de jubileumbundel met de foto van Caroline Schmutzer op de kaft. Wat een toeval, zowel een grootvader als grootmoeder in hetzelfde blad! Toen was het contact met Melania gauw gelegd en werd meer duidelijk van het werk van Moesje. Het privé-archief werd uit de dozen gehaald en voor ons klaargelegd waardoor ze er ook zelf in konden snuffelen.
Het archief van Melania dat door het KDC bewaard wordt en waaruit het verhaal van Caroline van Rijckevorsel te voorschijn kwam, bestaat uit brieven, krantenartikelen en enige informatie van internet. Hier ligt alles geordend in fotoboeken en mappen. De moeder van Lodewijk was secretaresse en heeft accuraat alles bijgehouden. We zien foto’s van Caroline uit 1918 in haar verpleegstersuniform met haar klas. Ook familiefoto’s van de tijd in Nederlands Indië. De twee broers en hun kinderen. Ik lees dat de boot waarmee de familie in 1920 naar Nederlands Indië vertrok ‘Patia’ heette en ruim 5 weken deed over de reis. Foto’s van de kerk die in opdracht is gebouwd en nog steeds bestaat en ook nog een geloofsgemeenschap heeft.
In de kerk bevindt zich een plaquette ter ere van Caroline. Ook de tempel/monument (Candi) die is gebouwd staat er nog. We zien een schilderij van hun huis dat inderdaad een ‘garage’ had waarin Caroline haar polikliniek begon. Gelukkig een hele grote ‘garage’ begrijpen we. In het interieur van het huis in Ganjuran hing een op het meest witte marmer gebeeldhouwde Madonna met kind, een huwelijksgeschenk van Julius aan Caroline. Dat hangt nu in de woonkamer in Bennekom. Het huis in Ganjuran is helaas in 1955 verloren gegaan.
De herinneringen blijven. En dan met name de goede herinneringen aan Moesje. Zij had een lief karakter, was tolerant en empathisch en had altijd tijd voor haar kleinkinderen. Ze waren welkom bij haar, vonden daar rust en werden in de watten gelegd. Haar kinderen, drie meisjes en een jongen, zijn niet in het ontwikkelingswerk terechtgekomen. Wel zijn het gelovige en maatschappelijk betrokken personen. Dat is ook doorgegeven aan de volgende generatie. En dat hebben wij gemerkt tijdens deze bijzondere middag bij het nuttigen van thee met daarbij een volgens geheim familierecept gebakken cake.
De gouden jaren van Caroline Schmutzer lagen in Ganjuran, het familiebezit op Midden Java, waar zij vanaf haar huwelijk woonde van 1920 tot 1934. Daar zette zij zich in, samen met haar echtgenoot en naast de zorgen van alledag, voor de materiële en geestelijke ontwikkeling van de plaatselijk bevolking. Door de oorlog ging het privébezit verloren, maar niet hetgeen voor de bevolking werd gebouwd: Ganjuran is nog steeds een centrum van liefde voor de medemens en van godsdienstige verdieping.