We nemen afscheid van ons eerste onderkomen en fietsen naar het Lake Victoria, het grootste binnenwater van Afrika. Na het drukke Entebbe vervolgen we onze weg langs heuvelige zandwegen en kleine dorpjes. Om ons heen veel groen.
Onze oversteekplaats bevindt zich in het kleine vissersplaatsje Nakieogo. Met fietsen en al stappen we in drie smalle bootjes en maken de oversteek naar Buwaja. Om ons heen maken ijsvogeltjes indrukwekkende duikvluchten in het water. We zien een donkere onweerslucht op ons afkomen.
Aan de overkant pakken we snel de fietsen om de bui voor te blijven. Ook hier weer een lange dirtroad.
Bij een korte stop aan de kant van de weg raken we in gesprek met een paar vrouwen van het dorp. De kinderen gaan niet naar school, het schoolgeld kunnen ze niet betalen. We vertellen wie we zijn en wat we hier doen. Dat vinden ze heel interessant. Na wat onderlinge beraadslagingen zegt Gladys, de woordvoerder van de vrouwen, dat ze wel ideeën hebben voor een initiatief zoals het opzetten van een salon of het houden van kippen. We spreken af dat ze met hulp van onze lokale contactpersoon een plan gaan maken dat ze daarna bij Melania kunnen indienen. Dat gaat vast lukken.
Na deze onverwachte ontmoeting fietsen we verder tot de hoofdweg, waar de bus ons staat op te wachten. Met de fietsen op het dak rijden we richting het zuidwesten.
Onderweg kruisen we de evenaar. Een fotomomentje waard. En een plek waar ze lekkere pizza’s hebben.
Na nog weer een rit in de bus kunnen we eindelijk de hoofdweg af. De fietsen gaan weer van het dak en wat volgt is een adembenemende tocht van 10 kilometer door wildpark Mburo naar de lodge waar we zullen overnachten. Ondergaande zon, zebra’s, wrattenzwijnen, Kampala’s en overal groen en rust. Wat een geweldige ervaring.
