We hebben overnacht in oude mijnwerkershuisjes. In het verleden werd hier koper en kobalt gewonnen. Onze gastvrouw vertelt dat er weer activiteiten worden opgestart. Het is een heerlijke koele ochtend, boven in de bergen op zo’n 1500 meter en we sjezen de berg af. Bij Caritas aangekomen, wandelen we door de kwekerij waar een paar mensen bezig zijn met koffieplantjes in potjes te zetten. Over vier maanden zijn ze groot genoeg om uit te delen aan de gemeenschappen. En over een jaar valt de eerste oogst te verwachten. De verkoop van koffie levert dan inkomsten op.
Terwijl we wachten op het signaal dat bisschop Francis Aquirinus ons kan ontvangen krijgen we een uitleg over een betonnen watertank waar 5.000 liter regenwater in kan worden opgevangen om planten mee te bewateren. De watertank is door een Nederlander, Han Heijen, ontworpen. Een huishouden van 6 personen kan 3 maanden overbruggen met een volle tank.
En dan is het tijd voor ons ingelaste bezoek aan de bisschop. Hij ontvangt ons vriendelijk. Hij neemt ons allereerst mee in zijn herinneringen aan zijn bezoek aan Amsterdam. Het was Koninginnedag en doordat hij zijn hotel niet kon bereiken heeft hij 6 uur tussen de feestende Nederlanders doorgebracht. Dát organiseert hij de volgende keer anders. Als wij vertellen hoe stichting Melania is ontstaan is hij zeer geïnteresseerd. Hij haalt de woorden vrijheid en empowerment voor vrouwen eruit. En vertelt ons hoe hij binnen zijn bisdom daar aandacht voor heeft. Hij draagt een duidelijke missie en visie uit over duurzaamheid, de waardevolle rol van vrouwen en het belang van samenwerking tussen vrouwen en mannen als het gaat om zaken als economische zelfstandigheid. Hij vertelt beeldend en maakt op gele post-its tekeningen om iets extra te benadrukken.
Omdat we gisteren hebben gemerkt dat de vrouwen vaak meer dan 8 kinderen hebben vragen we ons af of dit met de missie van de katholieke kerk te maken heeft. Ook vinden mannen het wel stoer om veel kinderen te hebben. Caritas vertelde dat ze vanuit hen niet veel doen aan family planning. Terwijl family planning één van de belangrijkste manieren is om armoede te bestrijden. Onze missie om dit onderwerp met de bisschop te bespreken is dan ook groot. Het lukt ons dit met hem te bespreken. Geboortebeperking is een lastig onderwerp maar waarvan hij tenslotte vindt dat man en vrouw dat samen moeten bepalen.
Hij kent de waarde van moeders, door het gemis ervan vertelt hij ons. Op zijn 5e verloor hij zijn moeder. Thuis heeft hij een houten beeltenis van een vrouw met een kind op de rug, een hakbijl op één schouder en een bos stookhout op het hoofd. Het is balanceren, zoals het leven zelf. Elke keer als we denken nu ronden we het gesprek af komt er weer een verhaal. Anderhalf uur later komen we verhit zijn kamer uit. Nog even een fotosessie en op naar de vrouwengroep die al uren op ons zit te wachten door het extra ingelaste bezoek aan de bisschop.
Zij begroeten ons enthousiast met veel gejoel dat aanzwelt als ze horen dat ze naar aanleiding van ons bezoek óók op audiëntie bij de bisschop mogen komen. De groep van alleenstaande moeders heeft zich goed voorbereid op onze komst. Er wordt een eigen geschreven welkomstlied gezongen, zij nemen het verslag met de tot nu toe behaalde resultaten met de aanwezigen door en hebben een infographic gemaakt op een groot doek. Wat ze zoal gerealiseerd hebben? Deelname van 50 single moeders aan het project, meer land, aanschaf van 15 plastic stoelen, training voor aanleg van keukentuintjes, telen van diverse soorten groenten.
In de beeldpresentatie voor de komende 5 jaren laten ze hun zegeningen zien zoals teamwork en internationale belangstelling, Ze nemen ons ook mee in hun uitdagingen zoals de hoge belasting. Zodra de informatieuitwisseling is afgerond staat er een smakelijke lunch klaar, bereid met verse groenten van het eigen land. De muziek gaat aan, een lokale zanger heft een lied aan. Het is een vrolijk samenzijn. We kunnen niet weg voordat we een aantal akkertjes hebben bezocht waar aubergine, uien en kool wordt verbouwd. Vol indrukken verlaten we het dorp.
Een deel besluit om met de bus verder te gaan en een andere deel van de groep heeft behoefte aan nog wat fietsen. Voordat er een enorme bui losbarst die de straten blank zet is iedereen weer terug in de bus. In stromende regen komen we aan bij het hotel en kijken terug op wéér een geslaagde dag.
