Zekerheid door kledingproductie

Beschrijving

Een groep van 18 vrouwen, waarvan 9 meisjes, ziet potentie in productie van kleding. De voorkeur voor dit project is bepalend in hun keuze. De overheid heeft onlangs de invoer van tweedehands kleding verboden. Dit om de productie van eigen bodem te stimuleren. De invoerbelasting op nieuwe kleding is verhoogd terwijl de belasting op lokale producten verlaagd is. Deze nieuwe overheidsmaatregel geeft de vrouwen een enorme kans om hun producten op de lokale markt af te zetten. Uit marktonderzoek is gebleken dat de vraag naar kleding groot is.

Dit project is in samenwerking met de lokale organisatie Mama Dunia, een nieuw contact van Melania. De vrouwen hebben met een lokale schoolmeester en enkele leden van Mama Dunia hun ambitie en ondernemersvaardigheden duidelijk naar voren gebracht middels een videocall met Melania.

Het project duurt twee jaar. Na een training van 6-12 maanden werken de vrouwen eerst een jaar onder toezicht in het lokale centrum om zo meer ervaring op te doen en te sparen waarna zij in staat worden gesteld om aan het eind van het tweede jaar samen of individueel een eigen bedrijfje te starten.

De vrouwen zijn overtuigd dat zij hiermee hun situatie kunnen verbeteren. Binnen de training leren zij naaien, breien, weven en ondernemersvaardigheden. Daarnaast doen zij ook kennis op over sociale- en burgerrechten, overheidsbeleid, en geeft dit project hun de mogelijkheid tot het vormen van coöperaties waarbij spaarsystemen opgezet kunnen worden die kleine leningen verstrekt. Hiervan kan schoolgeld en medische voorzieningen bekostigd worden.

Geld nodig voor:

Ondernemingsopleiding voor kleermaaksters

Waar: Karungi, Rutsiro, Rwanda
Gevraagd bedrag: 2.785 euro
Looptijd: 2 jaar
Projectnummer: AF-RW-15

Achtergrond

Langs het Kivu meer in het Karongi district werkt Mama Dunia, een Rwandese vrouwencoöperatie, aan het weerbaar en onafhankelijk maken van vrouwen. In het gebied leeft 75% van de gezinnen van minder dan 2,85 euro per dag. De inkomsten per gezin zijn zo gering vanwege de kleine stukjes land (minder dan 1 are) waarop de mensen hun voedsel moeten verbouwen. Koeien, geiten, schapen, varkens, konijnen en kippen zorgen voor een aanvulling op het dieet. Allen zijn zero-grazers, die ook van de opbrengsten van de kleine stukjes landbouwgrond moeten worden gevoed. Daarnaast wordt het gebied als ‘danger zone’ aangeduid omdat er na hevige regen, frequent landverschuivingen plaatsvinden.

Door de geringe voedselzekerheid trekken mannen weg op zoek naar inkomsten. Vrouwen en kinderen blijven in armoe achter. De armoede spiraal wordt daarmee in stand gehouden, doordat vrouwen niet in staat zijn het gezin voldoende te voeden, ontbreekt schoolgeld evenals schoon water en geld voor een zorgverzekering waardoor ze van medische verzorging verstoken blijven. Vrouwen hebben onvoldoende kennis van sociale- en politieke rechten om de situatie te veranderen.